And so it begins....
Door: FerryenJanet
Blijf op de hoogte en volg Ferry
23 Januari 2018 | Hong Kong, Hongkong
Maandag 1-1-2018
De eerste dag van het jaar niets gedaan, behalve een strandwandeling. En de was natuurlijk.
Dinsdag 2-1-2018. Franz Jozef Glacier
Een korte en prachtige rit. De weg was vaak omzoomd met bomen, varen en palmen. Natuurlijk ging ook vandaag de weg omhoog en naar beneden. Niet eng, maar mooi. we kwamen een redelijk aantal fietsers tegen, dik bepakt met Ortliebtassen. En maar zeulen met die fiets. Zelden hebben de fietsers een spiegel op het stuur, dan wel een achterlicht dat ook overdag aan is. Het lijkt allemaal goed te gaan hier. Vandaag ook maar 1 x een grafkruis langs de weg gezien van ene Steve. In Australie zag ik deze gedenktekens vaker langs de weg. Ik benijd de fietsers, ook als het de bergen op zeulen betekent. De gedachten glijden dan weer naar Santiago en de verwachting om deze rit in 2019 echt af te maken. What lies ahead. Onderweg komen we een leuk cafe tegen. Het blijkt ook een forelkwekerij te zijn. In het winkeltje verkopen ze, naast allerlei toeristen onzin, ook eigen gerookte zalm. Daar slaan we wat van in om er later op de dag voor de schone schijn een toastje onder te doen. Zelden smaakte de zalm zo vers en zo lekker.
We komen op tijd aan in Franz Jozef Glacier. Een mondain skie-oord dat bijna alleen lijkt te leven van de helicoptervluchten naar de gletscher (FZ). De camping heet Rain Forrest Retraet. Dat is niets teveel gezegd. We hebben een mooi plekkie tussen de varens en palmen. We hebben twee nachten geboekt, immers Janet wil ergens een sauna gebruiken en een spa. Het weer is hier wisselvallig. Het is 18 graden en het miezert. Soms even droog, meestal miezerig. Morgen hetzelfde te verwachten.
Woensdag 3-1-2018 Franz Jozef Glacier
Alles op zijn gemakkie-daggie.Na de koffie gaan we wandelen richting Der Franz-Jozef Gletscher. Het lijkt wel of iedereen met de auto er naar toe gaat, nee: dan wij. We wandelen goeddeels op een pad dat is aangelegd in een stuk regenwoud. Echt mooi. Na vijf kwartier lopen bereiken we de parkeerplaats waar erg veel auto’s staan. Der FRanz laat zich slechts kort en deels zien. DE wolken maken het zicht erg beperkt. Dan begint het te miezeren. Janet en ik besluiten terug te lopen door het regenwoud. Het bladerdek houdt ons goeddeels droog. Die middag wordt het pas tegen de avond weer een beetje zonnig. Net als gisteren eten we bij een leuk restaurant. Heerlijk eten en vooral ook lekkere muziek.
Donderdag 4-1-2018 Greymouth
We rijden via Hokitita en Ross naar Greymouth. Daar vertrekt morgen de TRanzalpine en we hebben daar een afspraak met een monteur die gaat kijken of onze koelkast kan worden gerepareerd. Het ding gaf een week geleden de geest en door alle feestdagen konden we niet worden geholpen. Lucky Campers liet zich weer van zijn beste kant zien. De route was weer prachtig. Super groen en erg veel ruimte. Er wonen hier niet veel mensen. We nemen afscheid van de echt hoge bergen van NZ.
Vrijdag 5-1-2018 Greymouth > Springfield
It was a lovely ride met de TRansAlpine traun die loopt van Greymouth naar Christchurch en terug. Het verbind Oost met West. DE trein voert over de bekende Arthurs Pass die op 920 mtr hoogte ligt. De wagons worden getrokken door drie zware locomotieven. Over de 240 km die de trein heeft af te leggen doet de rtrein ca 5 uur. Langzaam aan dus. Eenmaal op de hoogvlakte, tussen de alpen in, wordt je weer overvallen door de enorme ruimte en leegte hier. Het effect wordt versterkt vandaag door de laaghangende bewolking en de druilerige regen die de hele dag naar beneden valt. Zelfs de schaapjes schuilen onder de struiken en zien er wat scruffy uit. Ook op deze lege hoogvlaktes wonen hier en daar mensen. Volkomen afgesneden van alle faciliteiten die we zo gewend zijn in de steden. Het zal voorkomen dat men hier weken niemand treft tenzij men zelf op pad gaat om boodschappen te doen. Ook de koeien en schapen hebben hier zoveel ruimte dat ze hier heuse cowboys hebben die periodiek de dieren bij elkaar drijven met paarden en honden. Om de beesten op te sporen wordt af en toe een helikopter gebruikt. Ze staan niet in een weide zoals we die in Europa kennen. De bergen zijn kaal en doen sterk denken aan Schotland. Prachtig. Ze maken je snel wat melancholiek. De Tranz stopt voor ons in Springfield. Een dorp waar ws 450 mensen wonen. Ons motel voor 1 nacht ligt op 10 minuten wandelen. Makkie. Het regent nog steeds en we moeten eigenlijk nog eten. Gelukkig is het vrijdagavond en is het lokale “hotel” open. Gebakken vis met frieten, en omdat het moet, ook een bescheiden bakkie sla. Samen met een pint lokaal bier en een witte wijn zijn we NZD 50,- kwijt. Dat is 30,- euro. Ik lig inmiddels in bed om wat warm te worden. Het is al 20:16 uur. Janet is met andere toeristen aan het praten. Dat doet ze makkelijk en graag. Ieder zijn ding.
Zaterdag 6-1-2018 Springfield > Greymouth
Springfield station op zaterdagmorgen. Het is 9:00 uur en het is grijs weer. Het station is totaal verlaten. Geen reizigers, behalve wij. Wel staat er een scruffy old man zijn zelf gekweekte planten uit te stallen. Hij verkoopt ook videobanden voor NZD 1,-. Een koopje. We maken een praatje met de vriendelijke man. Alles aan hem is armoede. Heel Springfield ademt dat uit. Hij verkoopt nauwelijks en dat maakt ook niet uit. De trein komt twee keer per dag langs en de reizigers blijven liever in de warmte. Iets later komt een oudere mevrouw aan. Zij opent een “winkeltje” in tweede hands spullen. Het zijn de resten van levens die voorbij zijn gegaan in Springfield. Het ruikt naar langzame verrotting. Het stemt ietwat triest, maar ook weer vrolijk. De wereld is klein voor de mensen die hier wonen. Weinig maken zich druk over de wereldproblemen. Het gaat over Tom, nextdoor, en over de regen. Het is zoals de scruffy old man bij onze begroeting zei, toen we vroegen hoe het was: always a good day, ain’t it.
Niets meer, niets minder.
Dezelfde weg terug, met een ander uitzichtje. Het regent, maar we weten dat zodra we de tunnel door zijn bij Arthurs pass (die is trouwens 8 km lang en kent over die afstand een hoogteverschil van 250 mtr) de zon daar schijnt.
De uitzichten zijn adembenemend. De trein schuift langzaam door erg krappe tunnels en over erg hoge en smalle bruggen. Uit het raam kijk je in een schijnbaar peilloze diepte. Een kleine aardverschuiving aan de bergkant en de trein lazert naar beneden. De mist en de regen geeft het landschap mystieke eigenschappen. Een plaats waar de doden dwalen.
Nog even dit.Ik lees een boek. Das niet bijzonder, maar het boek wel. Embers of war. The fall of an empire (FRance) and the making of America’s Vietnam. Super boek. Maar deze zin is bijzonder voor mij: To accept the inevitability of failures as wel of successes. Dat was de instelling van de Europese landen (anders dan de direct betrokken naties - FRance, Groot Britannia and USA). HEt is een mooi motto in mijn leven: perfectie bestaat niet, zeker niet ten koste van anderen.
Zondag 7-1-2018
Greymouth > Murchinson
De rit is kort. We rijden door het binnenland en niet langs de kust. We missen de zgn Pancake rotsen, maar dat vinden we niet erg. We krijgen soms het gevoel overvoerd te worden met allerlei dingen die maar matig boeiend zijn. Zo vinden we onderweg bordjes die wijzen naar historische bruggen, die bij nadere beschouwing niets meet en minder zijn dan oude verroeste bruggen die niet meer worden gebruikt. Enzo gaat het maar door. We drinken een poging tot koffie onderweg. De plaatjes die we tegen komen zijn leeg en armoedig. De huizen, zo die er staan, zijn slecht onderhouden. Je krijgt de indruk dat delen van NZ achterblijven bij de paar grote steden die er zijn. Het welvaartsniveau lijkt hier lager te liggen dan Australia en zeker lager dan Nederland. Wel stoppen we onderweg bij de langste hangbrug van New Zealand. Die hangt over een dieperliggende rivier en is geheel van ijzer. Waar je voeten staan, zie je de onderliggende rivier kolken. Ik beloof de kaartenverkoopster te zullen vermoorden als ik naar beneden val. De brug is stevig en tot mijn (en Janets) verbazing loop ik er over heen als Jezus over water. Makkie, en een goed verhaal voor later. Het valt op hoeveel mensen mij direct al volgen. Daar later meer over.
Op de camping aangekomen ontdekken we dat de koelkast weer is uitgevallen. Same procedure as last year? Yes.
Remember the name: Lucky Rentals
Maandag 8-1-2018
Weer een prachtige rit door een machtig landschap. Wat is het hier mooi en wat hebben wij geluk dat we dit kunnen doen. Een echt genietertje vandaag. In Motueka komen we erg op tijd aan, das mooi, want we willen nog wandelen door het Abel Tasman National Park. Om er te komen moeten we nog even 45 minuten rijden langs een zeer bochtige weg die aan het eind weer fiks stijgt en daalt. We passeren Keriaterie (ofzo). Een afgeladen strand dat riekt naar verbrand mensenvlees. Janet geeft nog eens gas en daar zijn we bij de ingang van het park. We wandelen 1 1/2 uur. Mijn hiel(spoor) laat eigenlijk niet meer toe, maar het is prachtig langs de azuurblauwe kust van de Abel Tasmanzee. We hebben voor morgen een bootexcursie geboekt langs de kust van het AT park. Het is een soort van taxi. Onderweg kunnen we uitstappen, een eind wandelen, lunchen en weer opstappen. Dat maakt het net wat dynamischer dan de Henri Dunant. Op de
Camping terug gekomen leen ik een schroevendraaier om de koelkast er uit te halen. Dat lukt deels. Ondertussen lijkt de koeling weer aan te slaan. Gauw terug met dat ding en koelen. Morgen zien we verder. Lucky Rentals heeft nog niet gereageerd op onze hulpvraag van gisteren en ook niet op de herhaalde zending van vanochtend. Inmiddels heb ik alles weer doorgegeven aan onze initiële verhuurder. Voor de zekerheid hebben we eer ijs gekocht en bewaren we de bonnen.
Dinsdag 9-1-2018
De Henri Dunantdag. Ach, het was weer heerlijk om op een boot te zitten en je lekker langs de kust te laten voeren. Natuurlijk ligt er een interessante steen en zijn er wel tal van bijgeloven te vertellen, maar de zee…jongens, wat is die mooi! We laten ons varen tot het eindpunt en varen een halte verder terug. Daar ontschepen we en gaan op zoek naar een lunch. En dan vind je een heerlijke zalm …met frieten en een bakkie heerlijk Flat white double shot. Dan wandelen. De tocht duurt 1 uur en 45 minuten. Dan komen we op het strand waar we later worden opgehaald door de boot. Alles loopt gesmeerd vandaag. Zelfs de koelkast doet het nog. Weer een genietertje.
Morgen gaan we naar Picton
Woensdag 10-1-2018
Een rustige rit langs de kust en Malborough sounds. Ook nu kronkelde de weg langs de kust. Prachtige vergezichten met heuvels, echt mooi, maar ik merk dat ik een beetje gewend raak aan de omgeving. Mooi allemaal, zelfs erg mooi, maar het Waaaauw gevoel is er niet meer. Niet erg en ook niet jammer. Het is zo. We zijn op tijd in Picton en staan op een eenvoudige (rustige kinderloze) camping op 5 minuten van de haven. Morgen om 07:00 uur moeten we ons melden om dan met de Ferry te vertrekken om 08:00 uur.
Vandaag was een reisdag. Van Lucky rentals hebben we een compensatievoorstel gekregen, waarschijnlijk na een interventie van Motorhome Republic waar we de camper hebben gehuurd (boven aannemer). Dat aanbod was voldoende voor ons. Dat kunnen we afsluiten. Nu maar hopen dat de koelkast het zal houden, anders kopen we ijs. Op de camping van Picton doen we onze was, ws de laatste keer. We hebben genoeg tijd om een soort van planning te maken voor de komende weken. We hebben het idee laten varen om ook het Noordeiland helemaal te “ ronden”. Die tijd hebben we niet meer. In plaats daarvan gaan we de oostelijke kustroute rijden en gaan daarna weer even naar “binnen”, naar Roturoa. Daar verwennen we onszelf met een lodge voor drie nachten. Roturoa is gekend om de vulkanische toestanden. Veel thermale baden enz. Het ligt aan een prachtig meer, genoeg te doen. Na Roturoa gaan we richting Matamata (Hobbit shire bezoek) en Hamilton. Kopje koffie bij Erk, Kaat en Noortje. Daarna is het echt afgelopen en gaan we richting Auckland voor het opruimen, schoonmaken en inpakken van de meuk en de dag er na de Van in te leveren om 10:00uur om vervolgens om 15:00 uur te vliegen naar HongKong en Amsterdam.
Donderdag 11-1-2018 Picton > Wellington
Tjezus, de wekker gaat af om 05:30 uur. De nacht was niet echt goed op deze camping die zijn bestaansrecht alleen ontleend aan de nabijheid van de haven. Het is 5 minuten rijden namelijk. Voor de rest is het een komen en gaan van vrachtwagens die vlak langs de camping denderen. Om 07:00 uur zijn we in de haven en begint het incheckproces. Echt efficiënt loopt het en om 07:25 uur hebben we een stoel voor de vaart die 3,5 uur zal duren.
Dat is dat. We zijn in de mist van laag hangende bewolking aangekomen. Het profiel van de stad Wellington doet me gruwelen. Onbetekenende hoge kantoren van glas en staal. Geen bijdrage aan een cultureel erfgoed. Hoe kortzichtig bouwen we toch, alleen geleid door geld en niet door geschiedenis.
We vinden, als gewoon door Janet haar parkeergeluk, een plekkie in de buurt van het museum. Het is wondermooi. Een expositie over de slag bij Gallipoli is op etage 2. Daar moet ik naar toe. Ik ben niet de enige, helaas, maar ook gelukkig. Het zijn persoonlijke verhalen van deelnemers. Indrukwekkend, maar ook weinig kritisch in de beschouwing. Wat een mislukking, wat een hoogmoed en wat een groot verlies aan mensenlevens. Dat punt had aan de orde moeten komen. Toch mooi. Ook de Maori-kunst bezien we. Mooi houtsnijwerk, maar het raakt ons niet. Na 3 uur dwalen tussen honderden mensen (musea zijn gratis) wordt het te gek. We waren al moe, maar nu zeker. Wegwezen!! Op naar Lower-Hutt, onze camping voor een nacht. Een rustpunt voor een nacht. We gaan op tijd naar bed en slapen hopelijk goed. Morgen een lange rit voor de boeg. Ruim 300 km met een reistijd van iets meer dan 4 uur naar Napier.
Vrijdag 12-1-2018 Wellington - Napier
Het landschap is veranderd nadat we de berg over zijn gereden. Nu is het heuvelachtig. Heuvels die mooi klein en rond zijn. Gelijkend op de heuvels van de hobbitshire. Klein, liefelijk en groen. Ook vandaag bleef de zon weg en miezerde het goeddeels de hele ochtend. In de middag bleef het droog tot 17:00 uur. We zijn aangekomen in Napier. De stad is in het verleden getroffen door een aardbeving en is daarna opgebouwd in de Art-deco stijl. Veel panden zijn zo herkenbaar. Na aankomst rijden we even de stad in maar we zijn te moe om er echt de tijd voor te nemen. We gaan terug en komen morgenochtend terug in de stad om daar koffie te drinken voor we naar Gisborne rijden. Dat is 3 uur verder langs de oost kust.
De koelkast viel weer uit vanochtend. Op de camping het geval er weer uitgetrokken en, jawel, het sloeg weer aan. Als dat het recept wordt voor de komende dagen dan kunnen we daar mee leven. Het is telkens een klusje van 5 minuten.
Zaterdag 13-1-2018 - Napier - Gisborne
We slapen uit tot wel 07:30 uur. Rustig aan vandaag. Eerst inpakken en naar Napier. De zon schijnt, dat helpt. De stad is inderdaad uniek in zijn soort. Erg veel gebouwen zijn gebouwd in de begin jaren 30. Art deco stijl. Dat geeft een geheel eigen karakter.
Dan de weg op…..The Eastern Ocean Road. Deze schitterende weg voert langs de Pacific Ocean. Wat een prachtige weg. Lieve heuvels worden afgewisseld door scherpe hoge bergen, die hier en daar stijl naar beneden gaan. Alsof er een stuk van afgesneden is. Een oude houten spoorbrug gaat over een schier peilloze diepte. Dan weer de heuvels op met gaspedaal op de bodem van onze brik en dan opeens, echt opeens, ga je een bocht om naar links en dan zie je hem…The Great Pacific. Wat een prachtige kleuren. Groen en blauw met witte schuimkoppen. Al vaker gezien, maar elke keer overvalt de schoonheid mij. Wat een oneindigheid. Adembenemend. Een kort moment van geluk. Langzaam kun je niet om de conclusie heen: Nieuw Zeeland is echt een land om van te houden.
Abel Tasman had gewoon hier moeten blijven en zich niet moeten laten weg jagen door een paar (ook nu nog) onvriendelijke Maori,s.
De camping (horrorklasse 1) ligt aan de Great Pacific en is berevol. Onze buren grossieren in lege flessen en de achterburen zetten de muziek nog eens hard aan. Vanavond gaan ze stappen en zullen ze ons met rust laten tot ze diep in de nacht terug komen van het muziekfestival in de buurt. We vinden het niet erg voor vandaag. Het was een mooie dag, een genietdag.
Zondag 14-1-2018 - Gisborne - Hicks bay
We hebben een lodge gereserveerd op het meest oostelijke punt van het Noordeiland op 250 mtr hoogte. Uitzicht op de oceaan.
Vandaag even geen hosanna over de route. Al was daar alle aanleiding toe weer. Rond 14:00 uur aangekomen in Hicks Bay in onze lodge, met inderdaad uitzicht op de baai en de Great Pacific. Ligt natuurlijk nog wel een paar honderd meter verder, maar desalniettemin, the view is magnificent. Het weer vandaag ook. De zon schijnt uitbundig, reden genoeg om zo even te genieten van het zwembad alhier en later op de middag in de buitenlucht een pilsje (TUI = lokaal bier) en een wijntje te drinken, wellicht gevolgd door de lokale seafood-platter bereid door een Maori-chef. Ben benieuwd. De eigenaar heet overigens John Campbell. Hij won de marathons van Los Angeles, New York en Boston in zowel 1989 en 1990 met een recordtijd van destijds 2:11:04. Das knap om twee keer de triple te winnen. Inmiddels ligt het record ergens rond de 2:05 uur. Zes jaar later liep ik de dubbel (Amsterdam en Enschede) in 4:00 uur, om het maar even in perspectief te plaatsen.
Maandag 15-1-2018 - Hick’s Bay - Whakatane
Geen blog
Dinsdag 16-1-2018 Whakatane - Rotorua
In de ochtend naar het Mataatua Wharenui geweest. Niet een lokaal warenhuis, maar een heus gemeenschapshuis dat ruim 100 jaar geleden werd gemaakt en wel in 1875. Het werd gebouwd als symbool voor de kracht van de Ngati Awa. Nadat het gereed was werd het huis, tegen de wil van de lokale Maori gemeenschap, afgebroken en verscheept naar Sydney, Melbourne, London en Dunedin. Na jaren onderhandelen kwam het huis terug in bezit van de makers. Deerlijk beschadigd. OM in een museumzaal te passen van Dunedin werd er gewoon een meter (hoogte) afgezaagd! Na terugkeer in Whakatane is het gerestaureerd en terug gezet op de oorspronkelijke “heilige” plaats. Uiteindelijk is het in 2011 heropend. Samen met een Schots echtpaar en twee Amerikanen kregen we een inleiding in de cultuur van deze Maori gemeenschap en bezochten we het huis dat terug kwam (Mataata Wharenhui).
Interssant is dat de Maori’s een sterke band voelen met hun voorouders en hun in ere houden, maar ook met de aarde/natuur. Er is geen enkel godsbeeld. Daarnaast is er ook sprake van geloof in allerlei situaties die nooit echt gebeurd kunnen zijn. Legendes etc. Dat deel van hun geloof vind ik wat achterlijk en kinderlijk, maar vooruit. Leuk is ook, en dat zagen we eerder bij de Aboriginals, is dat het Christelijke geloof er gewoon naast kan bestaan.
Daarna nog even het lokale museum bezocht en toen op weg naar Rotorua. De laatste 50 km langs de Pacific en dan naar binnen. Het is een korte rit van 120 km. We hebben een cabin met een extra slaapkamer en een eigen douche/toilet, en een werkende koelkast. We blijven 3 nachten.
Woensdag 17-1-2018 Rotorua
Na een heerlijke nacht op een goed bed, vanmorgen vroeg op gestaan om op tijd bij Lady Knox te zijn. Zij is de lokale geiser. Elke dag om 10:15 uur komt zij tot een spuit. Het geheel vindt plaats in het thermale “wonderland” dat Wai-O-Tapu heet. Rond 10:00 uur verzamelt zich een menigte toeristen, uiteraard ook veel chinezen, en komt een der medewerkers naar voren die zich opstelt naast de spuitmond. Tot zover alles OK. Dan gooit ze een zak met chemicaliën naar binnen waarop Lady Knox begint te pruttelen en verdomd, ook te spuiten. We voelen ons een beetje bedonderd, maar goed, de geiser deed wat die moest en alleen maar kan: spuiten. Daarna haast iedereen zich naar het park. Dekkertje en ik doen eerst koffie en sluiten achteraan door het park. Het is soms alsof je aan het tijd reizen bent. Zo moet de aarde er 100.000 jaar geleden (of nog vroega) hebben uitgezien. Ruw, gevaarlijk. Bubbelende massa’s modder, zwavelkleuren en geuren, oranje aarde van de antimoon en ijzeroxide, groen van zwavel en ijzerhoudende zouten. Het bubbelt en kookt en komt de grond uit. Erg spectaculair. Alles draagt een mooie naam, zoals Devil’s home, Opal pool, Primrose terrace, Wai-O-Tapu geyser, en nog meer moois. Zeer de moeite waard.
We rijden we 30 km terug en doen boodschappen voor twee dagen. Morgen doen we niets, niets en nog eens niets. Het zal de hele dag ws regenen. Op ons vakantiepark gaan we nog even een thermaal bad nemen. Dat is thermaal water uit de grond van ca 42 graden. Je mag niet langer dan 20 minuten er in liggen. Anders komt het vlees los van de botten. Daarna afzwemmen in het veeeel koelere zwembad en we zijn klaar voor vandaag.
Donderdag 18-1-2018 Rotorua
NIets, niets en nog eens niets gedaan. Heerlijk. Buiten regent het en binnen is het lekker warm. We slapen uit en komen zelfs tot een pre-opruim koffer inpak moment. Eind van de dag een heerlijk kaasie op een toastje en een goed boek. Het is tenslotte ook vakantie.
Vrijdag 19-1-2018 Rotorua - Cambridge
De rit is kort maar aangenaam. Het landschap is meer in de sfeer van de shire. Cambridge is best een leuk stadje. We ontdekken zelfs een Italiaans restaurant. Morgen is it ours. De camping is in orde. Ruim en rustig. We hebben verse lokale groenten gekocht en gaan vega-dineren. Morgen op tijd op want de Hobbit excursie begint om 08:45 uur!
Zaterdag 20-1-2018 - Cambridge - Matamata - Cambridge
501 Buckland road. Het is 30 minuten rijden van onze camping. We hebben weer geluk met het weer. Het is droog en zonnig. We nemen de Bucklandroad ipv de snelweg. Zo komen we alvast in de stemming. Het landschap is lieflijk en glooiend. Om 8:40 uur worden we met ons 40-en de bus “ingedreven”. Elke 5 minuten vertrekt een volle bus naar het terrein van de filmset. En zo gaat het maar door en door. Dat is zo’n NZD 4000,- per bus aan inkomsten. We rijden 10 minuten over het boerenland van de fam. Alexander (die exploiteren het geheel) om vervolgens onder begeleiding langs allerlei Hobbithuisjes te worden geleid. Best leuk om zo goed geinformeerd te worden en de huisjes in het echt te zien. Nergens mag je naar binnen. Er is nl. geen binnen. Peter Jackson is een perfectionist die beschikte over veel productiegeld. Zo staat er een behoorlijke boom op het terrein die geheel en al kunst is. Plastic en ijzer. Alle blaadjes (zo’n 200.000) zijn er handmatig op geplakt. Alhoewel de massaliteit van het geheel me tegen staat, ben ik toch blij het gezien te hebben. Terug op de camping blijkt onze tafel te zijn gestolen. The thieveszeszes! Afijn, op naar Cambridge en een nieuwe gekocht. Het is niet anders. We hebben ook de laatste boodschappen gedaan voor de komende dagen. Aan het eind van de dag lekker naar een Italiaans restaurant geweest.
Zondag 21-1-2018 Cambridge - Hamilton
We gaan naar Hamilton, op bezoek bij Erik, Kaat en Nora. Erg gezellige dag met ons vijven gehad. Op de lokale farmers markt wat fruit en groenten gekocht en een heerlijk bakkie koffie bij de favoriete koffietent van Erik en Kaat. We hebben ook even het universiteitsterrein bezocht waar Erik werkt en Nora haar kindercrèche is. Zit allemaal dicht bij elkaar. Erik kan op de fiets van zijn Opa (een heuse Fongers met trommelremmen) naar zijn werk. De rest van de dag lekker bijgepraat over van alles en nog wat en ons vermaakt met Nora. Een heerlijk kindje weer. Het was goed te voelen dat we gewoon de draad konden oppakken alsof er geen twee jaar tussen zat. Nu hebben we veel tijd gehad om elkaar nog beter te leren kennen in een relaxte omgeving. Janet en ik kunnen ons goed voorstellen waarom NZ hun land is geworden, ook gegeven de redenen die hebben meegespeeld om te emigreren.Nu op de camping in Hamilton de nacht door brengen en dan morgen naar onze laatste campeerplaats.
Maandag 22-1-2018 - Ramarama
Onze laatste dag voor we naar Auckland rijden. Vandaag is het opruim, schoonmaak en inpakdag. Natuurlijk hebben we tijd genoeg en lezen we wat. Het eind is inzicht van een prachtige reis door zowel Australia als New Zealand. Leuk om de familie te bezoeken zowel in Australia als in NZ. We hebben leuke gesprekken gevoerd met volstrekt vreemden. Iets dat we in Nederland niet of nauwelijks meer doen. Vreemd eigenlijk, altijd druk en haast. Bespiegelen doe ik later wel,
Dinsdag 23-1-2018 - Ramarama - Auckland - Home
Terugreis
Woensdag 24-1-2018
Thuis
Einde van de vakantie en van de blog. Veel dank voor het lezen en de reacties die we kregen van oplettende lezertjes! Hartelijke groeten van Janet en mij.
De eerste dag van het jaar niets gedaan, behalve een strandwandeling. En de was natuurlijk.
Dinsdag 2-1-2018. Franz Jozef Glacier
Een korte en prachtige rit. De weg was vaak omzoomd met bomen, varen en palmen. Natuurlijk ging ook vandaag de weg omhoog en naar beneden. Niet eng, maar mooi. we kwamen een redelijk aantal fietsers tegen, dik bepakt met Ortliebtassen. En maar zeulen met die fiets. Zelden hebben de fietsers een spiegel op het stuur, dan wel een achterlicht dat ook overdag aan is. Het lijkt allemaal goed te gaan hier. Vandaag ook maar 1 x een grafkruis langs de weg gezien van ene Steve. In Australie zag ik deze gedenktekens vaker langs de weg. Ik benijd de fietsers, ook als het de bergen op zeulen betekent. De gedachten glijden dan weer naar Santiago en de verwachting om deze rit in 2019 echt af te maken. What lies ahead. Onderweg komen we een leuk cafe tegen. Het blijkt ook een forelkwekerij te zijn. In het winkeltje verkopen ze, naast allerlei toeristen onzin, ook eigen gerookte zalm. Daar slaan we wat van in om er later op de dag voor de schone schijn een toastje onder te doen. Zelden smaakte de zalm zo vers en zo lekker.
We komen op tijd aan in Franz Jozef Glacier. Een mondain skie-oord dat bijna alleen lijkt te leven van de helicoptervluchten naar de gletscher (FZ). De camping heet Rain Forrest Retraet. Dat is niets teveel gezegd. We hebben een mooi plekkie tussen de varens en palmen. We hebben twee nachten geboekt, immers Janet wil ergens een sauna gebruiken en een spa. Het weer is hier wisselvallig. Het is 18 graden en het miezert. Soms even droog, meestal miezerig. Morgen hetzelfde te verwachten.
Woensdag 3-1-2018 Franz Jozef Glacier
Alles op zijn gemakkie-daggie.Na de koffie gaan we wandelen richting Der Franz-Jozef Gletscher. Het lijkt wel of iedereen met de auto er naar toe gaat, nee: dan wij. We wandelen goeddeels op een pad dat is aangelegd in een stuk regenwoud. Echt mooi. Na vijf kwartier lopen bereiken we de parkeerplaats waar erg veel auto’s staan. Der FRanz laat zich slechts kort en deels zien. DE wolken maken het zicht erg beperkt. Dan begint het te miezeren. Janet en ik besluiten terug te lopen door het regenwoud. Het bladerdek houdt ons goeddeels droog. Die middag wordt het pas tegen de avond weer een beetje zonnig. Net als gisteren eten we bij een leuk restaurant. Heerlijk eten en vooral ook lekkere muziek.
Donderdag 4-1-2018 Greymouth
We rijden via Hokitita en Ross naar Greymouth. Daar vertrekt morgen de TRanzalpine en we hebben daar een afspraak met een monteur die gaat kijken of onze koelkast kan worden gerepareerd. Het ding gaf een week geleden de geest en door alle feestdagen konden we niet worden geholpen. Lucky Campers liet zich weer van zijn beste kant zien. De route was weer prachtig. Super groen en erg veel ruimte. Er wonen hier niet veel mensen. We nemen afscheid van de echt hoge bergen van NZ.
Vrijdag 5-1-2018 Greymouth > Springfield
It was a lovely ride met de TRansAlpine traun die loopt van Greymouth naar Christchurch en terug. Het verbind Oost met West. DE trein voert over de bekende Arthurs Pass die op 920 mtr hoogte ligt. De wagons worden getrokken door drie zware locomotieven. Over de 240 km die de trein heeft af te leggen doet de rtrein ca 5 uur. Langzaam aan dus. Eenmaal op de hoogvlakte, tussen de alpen in, wordt je weer overvallen door de enorme ruimte en leegte hier. Het effect wordt versterkt vandaag door de laaghangende bewolking en de druilerige regen die de hele dag naar beneden valt. Zelfs de schaapjes schuilen onder de struiken en zien er wat scruffy uit. Ook op deze lege hoogvlaktes wonen hier en daar mensen. Volkomen afgesneden van alle faciliteiten die we zo gewend zijn in de steden. Het zal voorkomen dat men hier weken niemand treft tenzij men zelf op pad gaat om boodschappen te doen. Ook de koeien en schapen hebben hier zoveel ruimte dat ze hier heuse cowboys hebben die periodiek de dieren bij elkaar drijven met paarden en honden. Om de beesten op te sporen wordt af en toe een helikopter gebruikt. Ze staan niet in een weide zoals we die in Europa kennen. De bergen zijn kaal en doen sterk denken aan Schotland. Prachtig. Ze maken je snel wat melancholiek. De Tranz stopt voor ons in Springfield. Een dorp waar ws 450 mensen wonen. Ons motel voor 1 nacht ligt op 10 minuten wandelen. Makkie. Het regent nog steeds en we moeten eigenlijk nog eten. Gelukkig is het vrijdagavond en is het lokale “hotel” open. Gebakken vis met frieten, en omdat het moet, ook een bescheiden bakkie sla. Samen met een pint lokaal bier en een witte wijn zijn we NZD 50,- kwijt. Dat is 30,- euro. Ik lig inmiddels in bed om wat warm te worden. Het is al 20:16 uur. Janet is met andere toeristen aan het praten. Dat doet ze makkelijk en graag. Ieder zijn ding.
Zaterdag 6-1-2018 Springfield > Greymouth
Springfield station op zaterdagmorgen. Het is 9:00 uur en het is grijs weer. Het station is totaal verlaten. Geen reizigers, behalve wij. Wel staat er een scruffy old man zijn zelf gekweekte planten uit te stallen. Hij verkoopt ook videobanden voor NZD 1,-. Een koopje. We maken een praatje met de vriendelijke man. Alles aan hem is armoede. Heel Springfield ademt dat uit. Hij verkoopt nauwelijks en dat maakt ook niet uit. De trein komt twee keer per dag langs en de reizigers blijven liever in de warmte. Iets later komt een oudere mevrouw aan. Zij opent een “winkeltje” in tweede hands spullen. Het zijn de resten van levens die voorbij zijn gegaan in Springfield. Het ruikt naar langzame verrotting. Het stemt ietwat triest, maar ook weer vrolijk. De wereld is klein voor de mensen die hier wonen. Weinig maken zich druk over de wereldproblemen. Het gaat over Tom, nextdoor, en over de regen. Het is zoals de scruffy old man bij onze begroeting zei, toen we vroegen hoe het was: always a good day, ain’t it.
Niets meer, niets minder.
Dezelfde weg terug, met een ander uitzichtje. Het regent, maar we weten dat zodra we de tunnel door zijn bij Arthurs pass (die is trouwens 8 km lang en kent over die afstand een hoogteverschil van 250 mtr) de zon daar schijnt.
De uitzichten zijn adembenemend. De trein schuift langzaam door erg krappe tunnels en over erg hoge en smalle bruggen. Uit het raam kijk je in een schijnbaar peilloze diepte. Een kleine aardverschuiving aan de bergkant en de trein lazert naar beneden. De mist en de regen geeft het landschap mystieke eigenschappen. Een plaats waar de doden dwalen.
Nog even dit.Ik lees een boek. Das niet bijzonder, maar het boek wel. Embers of war. The fall of an empire (FRance) and the making of America’s Vietnam. Super boek. Maar deze zin is bijzonder voor mij: To accept the inevitability of failures as wel of successes. Dat was de instelling van de Europese landen (anders dan de direct betrokken naties - FRance, Groot Britannia and USA). HEt is een mooi motto in mijn leven: perfectie bestaat niet, zeker niet ten koste van anderen.
Zondag 7-1-2018
Greymouth > Murchinson
De rit is kort. We rijden door het binnenland en niet langs de kust. We missen de zgn Pancake rotsen, maar dat vinden we niet erg. We krijgen soms het gevoel overvoerd te worden met allerlei dingen die maar matig boeiend zijn. Zo vinden we onderweg bordjes die wijzen naar historische bruggen, die bij nadere beschouwing niets meet en minder zijn dan oude verroeste bruggen die niet meer worden gebruikt. Enzo gaat het maar door. We drinken een poging tot koffie onderweg. De plaatjes die we tegen komen zijn leeg en armoedig. De huizen, zo die er staan, zijn slecht onderhouden. Je krijgt de indruk dat delen van NZ achterblijven bij de paar grote steden die er zijn. Het welvaartsniveau lijkt hier lager te liggen dan Australia en zeker lager dan Nederland. Wel stoppen we onderweg bij de langste hangbrug van New Zealand. Die hangt over een dieperliggende rivier en is geheel van ijzer. Waar je voeten staan, zie je de onderliggende rivier kolken. Ik beloof de kaartenverkoopster te zullen vermoorden als ik naar beneden val. De brug is stevig en tot mijn (en Janets) verbazing loop ik er over heen als Jezus over water. Makkie, en een goed verhaal voor later. Het valt op hoeveel mensen mij direct al volgen. Daar later meer over.
Op de camping aangekomen ontdekken we dat de koelkast weer is uitgevallen. Same procedure as last year? Yes.
Remember the name: Lucky Rentals
Maandag 8-1-2018
Weer een prachtige rit door een machtig landschap. Wat is het hier mooi en wat hebben wij geluk dat we dit kunnen doen. Een echt genietertje vandaag. In Motueka komen we erg op tijd aan, das mooi, want we willen nog wandelen door het Abel Tasman National Park. Om er te komen moeten we nog even 45 minuten rijden langs een zeer bochtige weg die aan het eind weer fiks stijgt en daalt. We passeren Keriaterie (ofzo). Een afgeladen strand dat riekt naar verbrand mensenvlees. Janet geeft nog eens gas en daar zijn we bij de ingang van het park. We wandelen 1 1/2 uur. Mijn hiel(spoor) laat eigenlijk niet meer toe, maar het is prachtig langs de azuurblauwe kust van de Abel Tasmanzee. We hebben voor morgen een bootexcursie geboekt langs de kust van het AT park. Het is een soort van taxi. Onderweg kunnen we uitstappen, een eind wandelen, lunchen en weer opstappen. Dat maakt het net wat dynamischer dan de Henri Dunant. Op de
Camping terug gekomen leen ik een schroevendraaier om de koelkast er uit te halen. Dat lukt deels. Ondertussen lijkt de koeling weer aan te slaan. Gauw terug met dat ding en koelen. Morgen zien we verder. Lucky Rentals heeft nog niet gereageerd op onze hulpvraag van gisteren en ook niet op de herhaalde zending van vanochtend. Inmiddels heb ik alles weer doorgegeven aan onze initiële verhuurder. Voor de zekerheid hebben we eer ijs gekocht en bewaren we de bonnen.
Dinsdag 9-1-2018
De Henri Dunantdag. Ach, het was weer heerlijk om op een boot te zitten en je lekker langs de kust te laten voeren. Natuurlijk ligt er een interessante steen en zijn er wel tal van bijgeloven te vertellen, maar de zee…jongens, wat is die mooi! We laten ons varen tot het eindpunt en varen een halte verder terug. Daar ontschepen we en gaan op zoek naar een lunch. En dan vind je een heerlijke zalm …met frieten en een bakkie heerlijk Flat white double shot. Dan wandelen. De tocht duurt 1 uur en 45 minuten. Dan komen we op het strand waar we later worden opgehaald door de boot. Alles loopt gesmeerd vandaag. Zelfs de koelkast doet het nog. Weer een genietertje.
Morgen gaan we naar Picton
Woensdag 10-1-2018
Een rustige rit langs de kust en Malborough sounds. Ook nu kronkelde de weg langs de kust. Prachtige vergezichten met heuvels, echt mooi, maar ik merk dat ik een beetje gewend raak aan de omgeving. Mooi allemaal, zelfs erg mooi, maar het Waaaauw gevoel is er niet meer. Niet erg en ook niet jammer. Het is zo. We zijn op tijd in Picton en staan op een eenvoudige (rustige kinderloze) camping op 5 minuten van de haven. Morgen om 07:00 uur moeten we ons melden om dan met de Ferry te vertrekken om 08:00 uur.
Vandaag was een reisdag. Van Lucky rentals hebben we een compensatievoorstel gekregen, waarschijnlijk na een interventie van Motorhome Republic waar we de camper hebben gehuurd (boven aannemer). Dat aanbod was voldoende voor ons. Dat kunnen we afsluiten. Nu maar hopen dat de koelkast het zal houden, anders kopen we ijs. Op de camping van Picton doen we onze was, ws de laatste keer. We hebben genoeg tijd om een soort van planning te maken voor de komende weken. We hebben het idee laten varen om ook het Noordeiland helemaal te “ ronden”. Die tijd hebben we niet meer. In plaats daarvan gaan we de oostelijke kustroute rijden en gaan daarna weer even naar “binnen”, naar Roturoa. Daar verwennen we onszelf met een lodge voor drie nachten. Roturoa is gekend om de vulkanische toestanden. Veel thermale baden enz. Het ligt aan een prachtig meer, genoeg te doen. Na Roturoa gaan we richting Matamata (Hobbit shire bezoek) en Hamilton. Kopje koffie bij Erk, Kaat en Noortje. Daarna is het echt afgelopen en gaan we richting Auckland voor het opruimen, schoonmaken en inpakken van de meuk en de dag er na de Van in te leveren om 10:00uur om vervolgens om 15:00 uur te vliegen naar HongKong en Amsterdam.
Donderdag 11-1-2018 Picton > Wellington
Tjezus, de wekker gaat af om 05:30 uur. De nacht was niet echt goed op deze camping die zijn bestaansrecht alleen ontleend aan de nabijheid van de haven. Het is 5 minuten rijden namelijk. Voor de rest is het een komen en gaan van vrachtwagens die vlak langs de camping denderen. Om 07:00 uur zijn we in de haven en begint het incheckproces. Echt efficiënt loopt het en om 07:25 uur hebben we een stoel voor de vaart die 3,5 uur zal duren.
Dat is dat. We zijn in de mist van laag hangende bewolking aangekomen. Het profiel van de stad Wellington doet me gruwelen. Onbetekenende hoge kantoren van glas en staal. Geen bijdrage aan een cultureel erfgoed. Hoe kortzichtig bouwen we toch, alleen geleid door geld en niet door geschiedenis.
We vinden, als gewoon door Janet haar parkeergeluk, een plekkie in de buurt van het museum. Het is wondermooi. Een expositie over de slag bij Gallipoli is op etage 2. Daar moet ik naar toe. Ik ben niet de enige, helaas, maar ook gelukkig. Het zijn persoonlijke verhalen van deelnemers. Indrukwekkend, maar ook weinig kritisch in de beschouwing. Wat een mislukking, wat een hoogmoed en wat een groot verlies aan mensenlevens. Dat punt had aan de orde moeten komen. Toch mooi. Ook de Maori-kunst bezien we. Mooi houtsnijwerk, maar het raakt ons niet. Na 3 uur dwalen tussen honderden mensen (musea zijn gratis) wordt het te gek. We waren al moe, maar nu zeker. Wegwezen!! Op naar Lower-Hutt, onze camping voor een nacht. Een rustpunt voor een nacht. We gaan op tijd naar bed en slapen hopelijk goed. Morgen een lange rit voor de boeg. Ruim 300 km met een reistijd van iets meer dan 4 uur naar Napier.
Vrijdag 12-1-2018 Wellington - Napier
Het landschap is veranderd nadat we de berg over zijn gereden. Nu is het heuvelachtig. Heuvels die mooi klein en rond zijn. Gelijkend op de heuvels van de hobbitshire. Klein, liefelijk en groen. Ook vandaag bleef de zon weg en miezerde het goeddeels de hele ochtend. In de middag bleef het droog tot 17:00 uur. We zijn aangekomen in Napier. De stad is in het verleden getroffen door een aardbeving en is daarna opgebouwd in de Art-deco stijl. Veel panden zijn zo herkenbaar. Na aankomst rijden we even de stad in maar we zijn te moe om er echt de tijd voor te nemen. We gaan terug en komen morgenochtend terug in de stad om daar koffie te drinken voor we naar Gisborne rijden. Dat is 3 uur verder langs de oost kust.
De koelkast viel weer uit vanochtend. Op de camping het geval er weer uitgetrokken en, jawel, het sloeg weer aan. Als dat het recept wordt voor de komende dagen dan kunnen we daar mee leven. Het is telkens een klusje van 5 minuten.
Zaterdag 13-1-2018 - Napier - Gisborne
We slapen uit tot wel 07:30 uur. Rustig aan vandaag. Eerst inpakken en naar Napier. De zon schijnt, dat helpt. De stad is inderdaad uniek in zijn soort. Erg veel gebouwen zijn gebouwd in de begin jaren 30. Art deco stijl. Dat geeft een geheel eigen karakter.
Dan de weg op…..The Eastern Ocean Road. Deze schitterende weg voert langs de Pacific Ocean. Wat een prachtige weg. Lieve heuvels worden afgewisseld door scherpe hoge bergen, die hier en daar stijl naar beneden gaan. Alsof er een stuk van afgesneden is. Een oude houten spoorbrug gaat over een schier peilloze diepte. Dan weer de heuvels op met gaspedaal op de bodem van onze brik en dan opeens, echt opeens, ga je een bocht om naar links en dan zie je hem…The Great Pacific. Wat een prachtige kleuren. Groen en blauw met witte schuimkoppen. Al vaker gezien, maar elke keer overvalt de schoonheid mij. Wat een oneindigheid. Adembenemend. Een kort moment van geluk. Langzaam kun je niet om de conclusie heen: Nieuw Zeeland is echt een land om van te houden.
Abel Tasman had gewoon hier moeten blijven en zich niet moeten laten weg jagen door een paar (ook nu nog) onvriendelijke Maori,s.
De camping (horrorklasse 1) ligt aan de Great Pacific en is berevol. Onze buren grossieren in lege flessen en de achterburen zetten de muziek nog eens hard aan. Vanavond gaan ze stappen en zullen ze ons met rust laten tot ze diep in de nacht terug komen van het muziekfestival in de buurt. We vinden het niet erg voor vandaag. Het was een mooie dag, een genietdag.
Zondag 14-1-2018 - Gisborne - Hicks bay
We hebben een lodge gereserveerd op het meest oostelijke punt van het Noordeiland op 250 mtr hoogte. Uitzicht op de oceaan.
Vandaag even geen hosanna over de route. Al was daar alle aanleiding toe weer. Rond 14:00 uur aangekomen in Hicks Bay in onze lodge, met inderdaad uitzicht op de baai en de Great Pacific. Ligt natuurlijk nog wel een paar honderd meter verder, maar desalniettemin, the view is magnificent. Het weer vandaag ook. De zon schijnt uitbundig, reden genoeg om zo even te genieten van het zwembad alhier en later op de middag in de buitenlucht een pilsje (TUI = lokaal bier) en een wijntje te drinken, wellicht gevolgd door de lokale seafood-platter bereid door een Maori-chef. Ben benieuwd. De eigenaar heet overigens John Campbell. Hij won de marathons van Los Angeles, New York en Boston in zowel 1989 en 1990 met een recordtijd van destijds 2:11:04. Das knap om twee keer de triple te winnen. Inmiddels ligt het record ergens rond de 2:05 uur. Zes jaar later liep ik de dubbel (Amsterdam en Enschede) in 4:00 uur, om het maar even in perspectief te plaatsen.
Maandag 15-1-2018 - Hick’s Bay - Whakatane
Geen blog
Dinsdag 16-1-2018 Whakatane - Rotorua
In de ochtend naar het Mataatua Wharenui geweest. Niet een lokaal warenhuis, maar een heus gemeenschapshuis dat ruim 100 jaar geleden werd gemaakt en wel in 1875. Het werd gebouwd als symbool voor de kracht van de Ngati Awa. Nadat het gereed was werd het huis, tegen de wil van de lokale Maori gemeenschap, afgebroken en verscheept naar Sydney, Melbourne, London en Dunedin. Na jaren onderhandelen kwam het huis terug in bezit van de makers. Deerlijk beschadigd. OM in een museumzaal te passen van Dunedin werd er gewoon een meter (hoogte) afgezaagd! Na terugkeer in Whakatane is het gerestaureerd en terug gezet op de oorspronkelijke “heilige” plaats. Uiteindelijk is het in 2011 heropend. Samen met een Schots echtpaar en twee Amerikanen kregen we een inleiding in de cultuur van deze Maori gemeenschap en bezochten we het huis dat terug kwam (Mataata Wharenhui).
Interssant is dat de Maori’s een sterke band voelen met hun voorouders en hun in ere houden, maar ook met de aarde/natuur. Er is geen enkel godsbeeld. Daarnaast is er ook sprake van geloof in allerlei situaties die nooit echt gebeurd kunnen zijn. Legendes etc. Dat deel van hun geloof vind ik wat achterlijk en kinderlijk, maar vooruit. Leuk is ook, en dat zagen we eerder bij de Aboriginals, is dat het Christelijke geloof er gewoon naast kan bestaan.
Daarna nog even het lokale museum bezocht en toen op weg naar Rotorua. De laatste 50 km langs de Pacific en dan naar binnen. Het is een korte rit van 120 km. We hebben een cabin met een extra slaapkamer en een eigen douche/toilet, en een werkende koelkast. We blijven 3 nachten.
Woensdag 17-1-2018 Rotorua
Na een heerlijke nacht op een goed bed, vanmorgen vroeg op gestaan om op tijd bij Lady Knox te zijn. Zij is de lokale geiser. Elke dag om 10:15 uur komt zij tot een spuit. Het geheel vindt plaats in het thermale “wonderland” dat Wai-O-Tapu heet. Rond 10:00 uur verzamelt zich een menigte toeristen, uiteraard ook veel chinezen, en komt een der medewerkers naar voren die zich opstelt naast de spuitmond. Tot zover alles OK. Dan gooit ze een zak met chemicaliën naar binnen waarop Lady Knox begint te pruttelen en verdomd, ook te spuiten. We voelen ons een beetje bedonderd, maar goed, de geiser deed wat die moest en alleen maar kan: spuiten. Daarna haast iedereen zich naar het park. Dekkertje en ik doen eerst koffie en sluiten achteraan door het park. Het is soms alsof je aan het tijd reizen bent. Zo moet de aarde er 100.000 jaar geleden (of nog vroega) hebben uitgezien. Ruw, gevaarlijk. Bubbelende massa’s modder, zwavelkleuren en geuren, oranje aarde van de antimoon en ijzeroxide, groen van zwavel en ijzerhoudende zouten. Het bubbelt en kookt en komt de grond uit. Erg spectaculair. Alles draagt een mooie naam, zoals Devil’s home, Opal pool, Primrose terrace, Wai-O-Tapu geyser, en nog meer moois. Zeer de moeite waard.
We rijden we 30 km terug en doen boodschappen voor twee dagen. Morgen doen we niets, niets en nog eens niets. Het zal de hele dag ws regenen. Op ons vakantiepark gaan we nog even een thermaal bad nemen. Dat is thermaal water uit de grond van ca 42 graden. Je mag niet langer dan 20 minuten er in liggen. Anders komt het vlees los van de botten. Daarna afzwemmen in het veeeel koelere zwembad en we zijn klaar voor vandaag.
Donderdag 18-1-2018 Rotorua
NIets, niets en nog eens niets gedaan. Heerlijk. Buiten regent het en binnen is het lekker warm. We slapen uit en komen zelfs tot een pre-opruim koffer inpak moment. Eind van de dag een heerlijk kaasie op een toastje en een goed boek. Het is tenslotte ook vakantie.
Vrijdag 19-1-2018 Rotorua - Cambridge
De rit is kort maar aangenaam. Het landschap is meer in de sfeer van de shire. Cambridge is best een leuk stadje. We ontdekken zelfs een Italiaans restaurant. Morgen is it ours. De camping is in orde. Ruim en rustig. We hebben verse lokale groenten gekocht en gaan vega-dineren. Morgen op tijd op want de Hobbit excursie begint om 08:45 uur!
Zaterdag 20-1-2018 - Cambridge - Matamata - Cambridge
501 Buckland road. Het is 30 minuten rijden van onze camping. We hebben weer geluk met het weer. Het is droog en zonnig. We nemen de Bucklandroad ipv de snelweg. Zo komen we alvast in de stemming. Het landschap is lieflijk en glooiend. Om 8:40 uur worden we met ons 40-en de bus “ingedreven”. Elke 5 minuten vertrekt een volle bus naar het terrein van de filmset. En zo gaat het maar door en door. Dat is zo’n NZD 4000,- per bus aan inkomsten. We rijden 10 minuten over het boerenland van de fam. Alexander (die exploiteren het geheel) om vervolgens onder begeleiding langs allerlei Hobbithuisjes te worden geleid. Best leuk om zo goed geinformeerd te worden en de huisjes in het echt te zien. Nergens mag je naar binnen. Er is nl. geen binnen. Peter Jackson is een perfectionist die beschikte over veel productiegeld. Zo staat er een behoorlijke boom op het terrein die geheel en al kunst is. Plastic en ijzer. Alle blaadjes (zo’n 200.000) zijn er handmatig op geplakt. Alhoewel de massaliteit van het geheel me tegen staat, ben ik toch blij het gezien te hebben. Terug op de camping blijkt onze tafel te zijn gestolen. The thieveszeszes! Afijn, op naar Cambridge en een nieuwe gekocht. Het is niet anders. We hebben ook de laatste boodschappen gedaan voor de komende dagen. Aan het eind van de dag lekker naar een Italiaans restaurant geweest.
Zondag 21-1-2018 Cambridge - Hamilton
We gaan naar Hamilton, op bezoek bij Erik, Kaat en Nora. Erg gezellige dag met ons vijven gehad. Op de lokale farmers markt wat fruit en groenten gekocht en een heerlijk bakkie koffie bij de favoriete koffietent van Erik en Kaat. We hebben ook even het universiteitsterrein bezocht waar Erik werkt en Nora haar kindercrèche is. Zit allemaal dicht bij elkaar. Erik kan op de fiets van zijn Opa (een heuse Fongers met trommelremmen) naar zijn werk. De rest van de dag lekker bijgepraat over van alles en nog wat en ons vermaakt met Nora. Een heerlijk kindje weer. Het was goed te voelen dat we gewoon de draad konden oppakken alsof er geen twee jaar tussen zat. Nu hebben we veel tijd gehad om elkaar nog beter te leren kennen in een relaxte omgeving. Janet en ik kunnen ons goed voorstellen waarom NZ hun land is geworden, ook gegeven de redenen die hebben meegespeeld om te emigreren.Nu op de camping in Hamilton de nacht door brengen en dan morgen naar onze laatste campeerplaats.
Maandag 22-1-2018 - Ramarama
Onze laatste dag voor we naar Auckland rijden. Vandaag is het opruim, schoonmaak en inpakdag. Natuurlijk hebben we tijd genoeg en lezen we wat. Het eind is inzicht van een prachtige reis door zowel Australia als New Zealand. Leuk om de familie te bezoeken zowel in Australia als in NZ. We hebben leuke gesprekken gevoerd met volstrekt vreemden. Iets dat we in Nederland niet of nauwelijks meer doen. Vreemd eigenlijk, altijd druk en haast. Bespiegelen doe ik later wel,
Dinsdag 23-1-2018 - Ramarama - Auckland - Home
Terugreis
Woensdag 24-1-2018
Thuis
Einde van de vakantie en van de blog. Veel dank voor het lezen en de reacties die we kregen van oplettende lezertjes! Hartelijke groeten van Janet en mij.
-
04 Oktober 2017 - 23:42
Maarten:
Leuk Ferry!
We zijn heel benieuwd naar jullie belevenissen.
Een prachtig vooruitzicht naar een schitterend avontuur -
10 Oktober 2017 - 12:51
Marja:
Wat een geweldig vooruitzicht! Heerlijk om een aantal maanden los te zijn van het leven hier en nieuwe ervaringen en inspiratie op te doen om die weer mee naar huis te nemen. -
02 November 2017 - 10:41
Marja:
Het gaat nu echt gebeuren! Hopelijk gaat de reis voorspoedig na de incheck strubbelingen van gisteren. Hele goede reis! X -
03 November 2017 - 13:18
Christien Van Der Molen:
Hallo Ferry en Janet,
Roelf en Ik wensen jullie een hele fijne reis aan de andere kant van de wereld toe.
We vinden het toch nog wel jammer dat we elkaar eigenlijk nooit meer ontmoeten,nu Hermi in Groningen woont.Maar gelukkig is dit ook een fijne manier om contact te hebben of met een app.
Geniet met volle teugen allebei.liefs Christien en Roelf -
05 November 2017 - 19:08
Aaltje Rijke:
Waauw Ferry en Janet! Wat een stress om weg te komen van Schiphol! :(
Gelukkig kwam het goed...
Fijn dat de camper naar t zin is en de bedden goed liggen , dat is belangrijk!
Een hele goede reis verder, en prachtig om te lezen dat je zo bewust geniet van het samen zijn daar down under. tot snel!
-
06 November 2017 - 20:19
Janny:
Hoi friends,
Fantastisch om te lezen hoe fijn jullie geland zijn
Down Under na al die stress voor vertrek!
Heel veel moois gewenst voor de komende tijd en
Hou ons op de hoogte met je prachtige verslagen:)
Dikke smok!! -
06 November 2017 - 20:22
Maarten Weijschede:
Wat een gedoe en stress bij het incheckken zeg! Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Mooi verslag van de eerste dagen. Wat een topreis gaan jullie maken! -
08 November 2017 - 11:01
Henk:
Lieve vrienden, klinkt als twee mensen die het prima naar hun zin hebben (op wat verkeersdrukte na... (:). Oh ja, Ferry: God bestaat niet, dat hadden we toch al vastgesteld :):):). We hebben het allemaal zelf in de hand, dus wellicht is er nog hoop voor het rif.
Hier gaan we volop de herfst in, eerste nachtvorst achter de rug en verder vooral met z'n allen het leven een beetje leuk houden. Volgens mij lukt dat bij jullie op dit moment uitstekend. Enjoy the moment Guy's, all the best and drive save. -
08 November 2017 - 16:42
Clary Oldigs:
Wat een mooi begin van jullie reis na al dat gedoe op Schiphol. Heerlijk zoals jullie genieten.
Wat Mandala betreft weet ik het nog niet. Maar ik wens jullie een fijne reis. Hartelijke groet en liefs. -
08 November 2017 - 19:34
Marianne:
Met zo’n fantastisch begin in Australië moeten alle douaneperikelen snel vergeten zijn. Jalous de vous! Dikke kus, Marianne -
09 November 2017 - 19:38
Trudy Van Beuzekom :
Hallo Ferry en Janet, als eerste gefeliciteerd met jullie zoon. Wat en prachtige reisverhalen en avonturen. -
09 November 2017 - 23:01
Tessa Koopman:
Lieve Janet en Ferry, fijn dat Ferry ons een beetje laat mee reizen doormiddel zijn bekende leuke manier van schrijven. Dit moet echt genieten zijn voor jullie en wij genieten op afstand mee. Take care and have fun. Big hug, Tessa -
10 November 2017 - 09:21
Maarten:
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Steven!
Take care and no worries. Maarten&Margreet -
10 November 2017 - 10:29
Greet:
Lief broerke en schone zus,
Ik wil jullie zelf naturlijk ook nog ff feliciteren met de verjaardag van Steven!! Hoop dat jullie er een goed glas op gedronken hebben daar in den vreemde.
Geniet maar lekker daar en laat ons meegenieten van jullie mooie verhalen. Dikke XXX -
11 November 2017 - 10:11
Martha Slager:
Goedemorgen Ferry en Janet,
Wat prachtig om te lezen hoe jullie samen genieten en beseffen hoe supergaaf het is dat jullie je dromen proberen te verwezenlijken! Ik herken wel het een en ander in jullie verslag.....
Mooi hoe je de grote schoonheid van de natuur beschrijft en dat je zelfs bijna in God gaat geloven.
" Food for talk" als jullie weer terug zijn!
Maar dat duurt gelukkig nog heel lang he?
Graag tot de volgende mail en veel plezier,
Knuffel van Mart -
11 November 2017 - 11:29
Wies Reijnierse:
Hoi Janet en Ferry, wat geweldig leuk om jullie reisverslag te lezen!! Dat is genieten samen van de natuur, het reizen, de zee, de luchten etc , en alles wat jullie onderweg tegenkomen in alle soorten en maten.en dan steeds weer de verrassing waar de camper een goed plekje kan vinden Spannend !! Ga zo door met genieten van de droom die werkelijkheid is geworden én dat jullie dit avontuur samen beleven!!
Liefs Wies.
-
12 November 2017 - 10:17
Marja:
Wat een avonturen reeds! Heerlijk om zo te reizen en je te verwonderen over alles wat je ziet en beleefd. Voor ons heerlijk om door de mooie verhalen mee te kunnen leven. Het is net een mooie serie, we zijn nu al benieuwd naar t vervolg. Veel liefs Wil en Marja -
14 November 2017 - 20:36
Marja:
Wat een belevenis lijkt het me om door zo'n oneindig en verlaten landschap te reizen, zeker voor ons nederlanders want hier ben je zelfs s nachts niet alleen op de weg laat staan dat je onaangeraakte natuur tegenkomt.
Mooi om ook wat meer over de geschiedenis vd aboriginals te weten. X -
15 November 2017 - 13:34
Janny:
Hoi globetrotters,
Inmiddels Favoriete moment van de dag; blog van Ferry :)
Lekker meegenieten van alle reiservaringen is heerlijk!
Vooral doorgaan zou ik zeggen!
Dikke knuffel uut Troapel -
15 November 2017 - 13:47
Greet:
Wat weer een prachtig verhaal over alles wat jullie zien aan wonderen der natuur en waaaauw wat geniet ik met jullie mee dankzij jouw prachtige en leerzame proza lief broertje. Kussie van zussie XXX -
15 November 2017 - 18:28
Henk:
Yo bro, jullie zijn lekker op weg. Blij dat ik jullie hoogtetochtje heb gemist. Verhalen over de locals en abo's zijn leuk om te lezen. Pas op voor de McDonalds. Cheers :) Henk -
16 November 2017 - 10:06
Kees Grinwis:
Hoi Ferry en Janet,
wat een fijne momenten en wat beleven jullie veel.
Wie verre reizen maakt kan veel vertellen.
En dit worden de herinneringen voor later.
Ondertussen is het hier in Nederland miezerig, somber en koud.
Maar de verslagen vanuit Australië geven heel wat warmte, dank daarvoor.
Geniet samen van deze heerlijke reis.
Groetjes, Kees -
18 November 2017 - 13:57
Marian:
hoi lieve schatten,
eindelijk de rust gevonden om jullie verslag te lezen en mee te genieten,de Coby en de jongens warme groet van me ,het bezoek met Mam en Kees was een super tijd.Op Stevens verjaardag een gezellig avondje met Nienk en hem gehad.Morgen komen onze andere globe trotters terug uit Sri Lanka ben benieuwd naar hun ervaringen. liefs Marian -
19 November 2017 - 09:07
Aaltje Rijke:
Hoi Ferry en Janet,
Wat al veel belevenissen, en prachtige foto's daarbij!
Mooie ervaring lijkt me om de kookaburra en walibi in het wild gezien te hebben,
en dan die fruit vleermuizen..!
Heel er leuk om deze blog te lezen, veel plezier verder,
Aaltje
-
19 November 2017 - 11:38
Wil Sijbom:
Geweldig mooi om jullie belevenissen te lezen . Fantastisch dat het reizen met de camper jullie zo goed bevalt en het zwerven. Goed besluit om dit samen zo te doen. Geniet r lekker van . Warme groet.
Wil. -
23 November 2017 - 23:55
Marianne:
Hi Janet en Ferry,
Man, man, man, wat moeten jullie genieten van deze ‘once in a life time’ behoorlijk lange reis! Met alle variaties van de kale woestijnen tot de welderige gebieden aan het strand. En wat tof dat jullie ons er via dit verslag laten meegenieten. Zeker nu het somber, waterkoude herfstweer is. Overigens lijkt het me nooit leuk om een pak van de kerstman te dragen, of het nu hier in Nederland is of in het snikhete Australië. Keep on having Lotus of fun! -
25 November 2017 - 10:13
Barbara:
Wat een genot om dit blog te lezen!! Met een lach op mijn gezicht!
Een waar talent Ferry, ik reis met jullie mee, alsof ik achterin jullie bus zit.
Lieve Ferry en Janet, GENIET, met volle overgave, van de reis,jullie avonturen, het landschap, de ervaringen, en van elkaar!
Dikke kus Barbara en haar mannen -
27 November 2017 - 19:50
Janny:
Hahaha, ja dat was een guilty pleasure long long Ago in die linkse studentensetting, ik vond Abba ook fantastisch! En toen Kwam Geert nog die bij een soort ME zat,
Een wonder dat ik niet uit het studentengroepje gewieberd werd -
27 November 2017 - 20:05
Janny:
Big hug voor jullie beide -
29 November 2017 - 15:36
Henk:
Yo allebei, klinkt nog steeds super. We gaan hier richting vriespunt, dus 25 graden bij jullie is hier even ver weg. Geniet van de reis naar Sydney. Groetjes, Henk -
03 December 2017 - 17:38
Henk:
Ik word steeds nieuwsgieriger naar de foto's!!! Enjoy en groetjes aan de kangoeroes.
-
05 December 2017 - 16:39
Wil :
Alweer zo'n mooie beschrijving van al die prachtige dingen die jullie tegenkomen. Een totaal andere wereld om te zijn lijkt me. In ieder geval heel anders dan in dit vochtige mistige land. Het inspireert wel tot reizen!! Dat gaan we dan ook na kerst en oud en nieuw ook maar doen. (waarsch zwitserland of oostenrijk.
Liefs ook van Marja. -
15 December 2017 - 09:19
Aaltje:
Wat beleven jullie een mooie tijd samen.
Je kunt de natuur mooi beschrijven Ferry; de zonsondergang aan het strand de laatste keer in Australie; ik kan me voorstellen dat echte geluksmomenten zijn.
Wat fijn dat Kees jullie zo door Sydney heeft geholpen, ongelooflijk wat een grote stad dat moet zijn!
Lastig om weer afscheid te moeten nemen kan ik me zo voorstellen..
Wat een lange treinreis zeg, jullie leggen wat kilometers af. Veel reisplezier verder en liefs uit Apeldoorn
-
18 December 2017 - 10:39
Marja:
Wat heerlijk om in de verhalen met jullie mee te reizen, zo mooi opgeschreven dat we ons er bijna in kunnen verplaatsen in dit koude kikkerlandje. Goed dat jullie ook de negatieve dingen zoals met het busje weer om kunnen zetten, jullie zijn echte reizigers :), veel liefs ook von der Willie -
19 December 2017 - 00:24
Maarten:
Wat een teleurstelling met die kl... camper. Maar jullie blijven genieten van het schitterende avontuur. No worries!! -
22 December 2017 - 02:08
Marian:
Nog gefeliciteerd 36 jaar Happy op naar de 40, Veredeld polyethuraan als kerstboom aan je spiegel geeft het ware gevoel in jullie Van. Hebben jullie'm nog niet dan sturen we hem met liefde op namens alle kids
Lekker genieten van al het mooi"s.
-
22 December 2017 - 21:52
Wies Reijnierse:
Hallo Janet en Ferry, proficiat met jullie 36 jarige trouwdag!! Op naar het achtste Kroonjaar! In NZ blijkt alles anders te zijn dan in Australië. Temperatuur minder hoog, aangenamer wellicht!? Lange afstanden rijden jullie met de camper die toch wat minder comfortabel is dan gedacht, maar dan nu heerlijk een paar dagen, kerstmis dus ( inclusief Kerstboom?) in een hotel met hopelijk een goed bed, vindt de rug ook erg fijn!
Wat is het leuk om jullie verslag te lezen en op deze manier van allerlei indrukken en leuke beschtijvingen deelgenoot te zijn !! Blijf volop genieten van het avontuur en van al het moois dat jullie samen zien en beleven !! wat bijzonder zo'n verre reis samen! Liefs Wies. -
22 December 2017 - 22:15
Marianne:
Hi Janet en Ferry,
Gefeliciteerd met jullie 36-jarige huwelijk! Een bijzonder moment, zeker als het zo leuk blijft zoals bij jullie! En, een mooie kerst voor jullie down under!
Dikke kus, Marianne -
23 December 2017 - 19:52
Janny:
Hoi lieve vrienden; wat ontzettend fijn dat je terug komt Ferry en geen grey nomad wordt;)
Pfffffff , we waren hier effe bang dat jullie daar zouden blijven....
Nog steeds verslaafd aan jullie blog beleven we alle mooie en minder mooie dingen mee, het
Lijkt de reis van jullie leven!
Nog een week of 4 denk ik genieten van Nieuw Zeeland, doe je de pinguins de groeten?
Staat nog op de bucketlist van ons :) fijne kerst daar en een dikke knuffel
uut Grunn!
Liefs, Gerard en Janny -
27 December 2017 - 11:42
Elleke:
Fijn dat jullie zo genieten Geweldig al jullie verhalen.
Alvast al het goede voor 2018.
Na een paar dagen Perth zit ik inmiddels in Augusta aan de Blackwood River. Morgen gaan we naar Margeret River -
27 December 2017 - 11:42
Elleke:
Fijn dat jullie zo genieten Geweldig al jullie verhalen.
Alvast al het goede voor 2018.
Na een paar dagen Perth zit ik inmiddels in Augusta aan de Blackwood River. Morgen gaan we naar Margeret River -
30 December 2017 - 19:24
Henk:
Hé lieve allebei, goed te lezen dat de biertjes smaken, de uitzichten prachtig zijn en de camper het nog steeds blijft doen. Geniet nog lekker van de prachtige natuur, cultuur en avontuur. Groetjes, take care en tot snel. Henk -
30 December 2017 - 21:48
Trudy Van Beuzekom:
Ik geniet van jullie prachtige verhalen. Ik wens jullie en gelukkig en gezond nieuwjaar. -
31 December 2017 - 12:18
Greet:
Een heel goed en gelukkig nieuwjaar downunder lieverds!! Dikke kus van zus XXX -
31 December 2017 - 12:18
Greet:
Een heel goed en gelukkig nieuwjaar downunder lieverds!! Dikke kus van zus XXX -
02 Januari 2018 - 19:11
Mary&Fred:
Wat een verhalen en belevenissen. De toilet/douche observaties zouden nog verder uitgewerkt moeten worden door Youp van 't Hek.Wellicht ook de afwasperikelen erbij.
En wij hier de dagelijksedingen ondergaan.
Wij volgen jullie blog nauwgezet en genieten van de belevenissen met de wens voor een goed, beter,best 2018.
We houden de prosecco van LaVialla nog even onder de kruk.
-
08 Januari 2018 - 06:52
Marian:
lieve schatten allereerst de beste wensen voor 2018
Ferry je schrijven over de hangbrug doet me aan lang geleden denken Delft Cristina, je bent een kanjer! -
09 Januari 2018 - 09:26
Marja:
Wat moedig dat je de hangbrug hebt bedwongen! Toch wel foto's gemaakt hoop ik van dit moedig staaltje, kunnen we lekker veilig meegriezelen. Ook moedig blijkt het om een auto te huren bij
Lucky rentals. Wel een hele cynische benaming voor dat bedrijf!
Liefs, Marja
-
10 Januari 2018 - 17:59
Henk:
Yo allebo, hangbruggen (Ferry: you rock) prachtige routes, beetje druilerig weer en (un)lucky rentals. Prachtige reis, prachtig levensmotto!
Speak to you soon. Greetz en geniet er nog even van. Henk -
15 Januari 2018 - 15:41
Aaltje:
Nog steeds mooie verhalen, en zo onderhand de gebruiksaanwijzing van de koelkast in de camper gevonden ;) soms zit het mee en soms zit het iets minder mee. Fijn om nog een paar dagen een lodge with a view te hebben; goed bedacht! Maar lekker genieten van het goede leven, lieve groet, Aaltje -
15 Januari 2018 - 15:41
Aaltje:
Nog steeds mooie verhalen, en zo onderhand de gebruiksaanwijzing van de koelkast in de camper gevonden ;) soms zit het mee en soms zit het iets minder mee. Fijn om nog een paar dagen een lodge with a view te hebben; goed bedacht! Maar lekker genieten van het goede leven, lieve groet, Aaltje -
15 Januari 2018 - 15:42
Aaltje:
Nog steeds mooie verhalen, en zo onderhand de gebruiksaanwijzing van de koelkast in de camper gevonden ;) soms zit het mee en soms zit het iets minder mee. Fijn om nog een paar dagen een lodge with a view te hebben; goed bedacht! Maar lekker genieten van het goede leven, lieve groet, Aaltje -
16 Januari 2018 - 22:44
Gerrijke:
Prachtige verhalen. Wat een geweldige ervaring!
Die lucky rentals zal ik onthouden maar vooral ook jullie enthousiaste verhalen. -
21 Januari 2018 - 10:12
Henk:
Lieve allebei, geniet er nog even van.
P.s. 1: Ferry: zondag fietsen? :)
P.s. 2: Blij dat het vlees niet van jullie botten is gekomen :).
Groetjes, tot snel and have a good journey home.
-
23 Januari 2018 - 19:00
Marja En Wil:
Goede reis en veilige thuiskomst! Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
